آنالیز رابطه ای که بین صحبت کردن و نوشتن در زبان انگلیسی برقرار است - مجله پارمیسفان

شما هیچوقت نمی توانید سطح صحبت کردن کسی را به وسیله نحوه نوشتن او متوجه شوید

فرض کنید کسی که شما او را نمی شناسید، به وسیله یک ایمیل با شما ارتباط برقرار نموده و شما در حال خواندن متنی هستید که آن شخص برایتان ارسال نموده است. در ادامه فرض کنید متنی که در حال خواندن آن هستید، پر از اشتباهات دستوری باشد. در این حالت به احتمال بسیار زیاد شما به این مسئله فکر خواهیدکرد که این متن را یک زبان آموز مبتدی برایتان ارسال نموده است یا اینکه شخص نویسنده یک خارجی است که انگلیسی صحبت کردنش هم همچون نوشتنش بسیار ضعیف است. ممکن است که فرضیه شما درست باشد و واقعا با یک انگلیسی زبان ضعیف و غیربومی طرف باشید؛ اما آیا این احتمال را هم می دهید که طرف مقابلتان یک انگلیسی زبان خارجی باشد که زبان انگلیسی را از پایه با صحبت کردن فرا گرفته و در صحبت کردن هم بسیار مسلط باشد و تنها مشکلش انگلیسی نوشتن باشد؟

به شخصه بسیاری را می شناسم که در صحبت کردن زبان انگلیسی بسیار مسلط هستند اما هنوز نمی دانند نوشتن یک متن را چگونه باید شروع نمایند!

به علاوه همانطور که در ابتدای مقاله گفته شد، ممکن است که نویسنده یک فرد بومی انگلیسی زبان باشد که متنی را به سرعت نوشته است؛ بدون اینکه حتی یکبار متن را بخواند و اشتباهات آن را اصلاح کند. البته ریشه مسائل نوشتاری در افراد بومی تنها به سرعت نوشتن بازنمی گردد. در حال حاضر بسیاری از انگلیسی زبانان نوجوان، در نوشتن متن های انگلیسی آن هم بدون غلط دستوری یا نوشتاری مشکل دارند!

در نتیجه هیچگاه سطح صحبت کردن شخصی را با نحوه نوشتنش نسنجید. ممکن است طرف مقابل شما یک انگلیسی زبان بومی، یک انگلیسی زبان خارجی (اما مسلط) و یا حتی یک زبان آموز مبتدی باشد.

این مسئله تنها به زبان انگلیسی محدود نمی گردد. در زبان فارسی خودمان هم بسیار مشاهده شده که افراد با تسلط کامل فارسی صحبت می نمایند اما در هنگام نوشتن یک متن فارسی (بدون اشتباه دستوری) دچار مشکل خواهندشد.

شما هیچوقت نمی توانید سطح نوشتن کسی را به وسیله گوش دادن به صحبت هایش متوجه شوید

دقیقا همانگونه که سنجیدن سطح صحبت کردن از روی خواندن متن یک شخص امکان پذیر نیست، سنجیدن سطح نوشتن هم از روی گوش دادن به صحبت های یک شخص امکان پذیر نخواهدبود.

فرض کنید که در حال گوش دادن به صحبت های یک شخص غیرانگلیسی زبان هستید که به هیچ وجه مسلط حرف نمی زند و صحبت هایش پر از اشتباهات مختلف است. در چنین شرایطی به احتمال بسیار زیاد شما تصور خواهیدکرد که سطح نوشتاری شخص مذکور مانند صحبت کردنش ضعیف و پایین تر از حد معمول است. اما این نتیجه گیری تنها یک فرضیه است! محتمل است که شخص موردنظر، زبان انگلیسی را به سبک قدیمی قواعد و ترجمه یاد گرفته باشد. در چنین حالتی، شخص قادر است تا مطالبی قوی و مطابق با قواعد زبان انگلیسی بنویسد اما ممکن است در صحبت کردن و تلفظ بسیار ضعیف باشد. سبک های قدیمی یادگیری زبان (سبک های قاعده محور) عموما تنها روی مهارت خواندن و نوشتن تمرکز دارند و در آن ها خبری از تقویت گفتار و صحبت کردن نیست و در نتیجه آموزش به این سبک، زبان آموز فردی است که قدرت نوشتن بالایی دارد اما هنگام صحبت دچار مشکل خواهدشد. در سمت مقابل، بسیاری از انگلیسی زبانان، به برترین شکل ممکن صحبت می نمایند اما هنگامی که پای نوشتن میان می آید، در برترین حالت یک نویسنده میانه و معمولی به شمار خواهند آمد.

در نتیجه شما هیچگاه قادر نخواهید بود که سطح نوشتاری شخصی را با صحبت کردنش بسنجید. ممکن است که شخصی به درستی انگلیسی صحبت کند اما در نوشتن دچار مشکل گردد و یا بالعکس.

نتیجه گیری

حال وقت آن است که از تمامی حرف هایی که زده شد، نتیجه گیری کنیم:

1. در ابتدا باید بگوییم که نوشتن به زبان انگلیسی با انگلیسی صحبت کردن بسیار فرق دارد. صحبت کردن و نوشتن دو مهارت جداگانه هستند و هیچگاه نمی توان در خصوص یکی بر مبنای دیگری نظرداد.

2. اگر نوشتار شما بهتر از صحبت کردنتان است یا بالعکس، به هیچ وجه متعجب و یا نگران نشوید. همه چیز به این برمی گردد که شما کدام مهارت را بیشتر تقویت نموده اید.

3. اگر شما جزء آن دسته از زبان آموزانی هستید که زبان انگلیسی را به روش قدیمی (قاعده محور) فراگرفته اند و در نوشتن به زبان انگلیسی بسیار مهارت دارید، خواهشا سعی نکنید همانگونه که می نویسید، صحبت کنید. در این صورت تنها یک مشکل بزرگ تر برای خود بوجود می آورید. صحبت کردن یک مهارت جداست که باید به روش های خاص خود تقویت گردد.

امیدواریم که این مقاله برای شما خواننده گرامی مفید واقع شده باشد. از قلم نیاندازید که حتما نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

منبع: englishharmony