دستکاری گوش ممنوع - مجله پارمیسفان

نویسنده: بهناز غفاری

درد و ترشحات گوش را جدی بگیرید

همه ما در طول عمرمان حداقل چند بار دچار یک بیماری در گوش خود می شویم؛ از وزوز و سنگینی گوش گرفته تا عفونت و...

آسیب های وارد آمده به گوش ممکن است بر اثر ورود میکروب به گوش، دستکاری ها و حتی ضربات محکم به آن باشد. هر یک از این عوامل با نشانه های خاص خود همراه هستند که در گفت وگو با دکتر علی رضا کریمی یزدی ، جراح و متخصص گوش، حلق و بینی و استاد دانشگاه به آنالیز آنها پرداختیم.

آناتومی گوش

دستگاه شنوایی انسان از سه بخش گوش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است. گوش بیرونی یا خارجی که به چشم دیده می گردد، شامل لاله گوش، مجرای گوش و پرده گوش (صماخ) است و ارتعاشات اصوات را به پرده صماخ انتقال می دهد. گوش میانی شامل صندوق صماخ و استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی است و به واسطه این استخوانچه ها، ارتعاشات اصوات را به گوش درونی منتقل می نماید که از آنجا به وسیله عصب شنوایی به مغز منتقل خواهد شد. گوش درونی یا داخلی در ارتباط با مغز و اعصاب شنوایی است.

بیماری های عفونی گوش از علل شایع نقص شنوایی در کشور است. این متخصص و جراح گوش و حلق و بینی، درباره عفونت گوش اظهار می نماید: عفونت گوش یکی از شایع ترین نوع عفونت هاست که به دو صورت عفونت گوش میانی و خارجی خود را نشان می دهد. عفونت گوش به دلیل موقعیت قرار گرفتن گوش در قاعده جمجمه و مجاورت آن با مغز، مخچه و عصب صورت می تواند خیلی خطرناک باشد بر این اساس باید هرگونه درد و ترشح گوش را جدی گرفت.

گوش شناگر یا عفونت گوش خارجی چیست؟

عفونت گوش خارجی به دلیل آنکه بیشتر در شناگران دیده می گردد، به نام گوش شناگر (Swimmers ear) شناخته می گردد. عارضه گوش شناگر هنگامی رخ می دهد که مجرای خارجی گوش ملتهب، عفونی و دچار تحریک گردد.

احساس درد در لاله گوش یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، کاهش شنوایی به صورت خفیف تا میانه، خارش و سوزش در گوش و التهاب غدد لنفاوی اطراف گوش برخی از علائم عفونت گوش خارجی است که دکتر یزدی بیان می نماید و ادامه می دهد: کسی که مبتلا به عفونت گوش خارجی می گردد، ابتدا احساس خارش و گرفتگی گوش و در نهایت احساس درد می نماید به طوری که نمی تواند دست به لاله گوشش بزند. معمولاً لاله گوش قرمز نمی گردد مگر اینکه عفونت منتشر گردد. در افراد مبتلا به دیابت یا بیماران د چار نقص ایمنی باید عفونت گوش خارجی جدی گرفته گردد زیرا ممکن است در مواردی این عفونت به سرعت به سمت قاعده جمجمه پیش برود که بسیار خطرناک است و خطر جانی دارد.

به گفته این متخصص گوش، افرادی که در آب های آلوده، استخرهایی با شرایط بهداشتی نامناسب و در دریا شنا می نمایند یا با ابزارهای دستی، مجرای گوش خود را تحریک و آسیب پذیر می نمایند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند. وجود انواع باکتری و قارچ در آب های آلوده و انتقال آنها به کانال گوش، باعث ایجاد عفونت و بروز علائمی مانند کاهش شنوایی، احساس درد، ترشح و خارش در قسمت های مختلف گوش می گردد. افراد مبتلا به اگزمای گوش، مجرای گوش پوسته پوسته و کسانی که اندازه ترشح های طبیعی گوش آنها زیاد است، بیشتر محتمل است به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. بنابراین لازم است تحت نظر متخصص گوش و حلق و بینی باشند. دستکاری گوش هم می تواند این عارضه را تشدید کند، مخصوصاً وقتی برای خشک کردن گوش از گوش پاک کن استفاده گردد.

این استاد دانشگاه افرادی را که دچار بیماری های خاصی چون آلرژی، اگزما و بیماری های پوستی هستند، مستعد ابتلا به عفونت مجرای گوش می داند زیرا پوست در این ناحیه دچار التهاب می گردد و حالت طبیعی خود را از دست می دهد به همین دلیل آلودگی به راحتی در آن توسعه پیدا می نماید.

این متخصص گوش، عفونت های موضعی چون کورک را که در ریشه مو یا غدد چربی وارد می شوند از انواع دیگر آلودگی می داند و می گوید: کورک، توده ای چرکی در ابتدای کانال خارجی گوش است و درد آن برای بیمار ناراحت نماینده است، پزشک در این مورد اقدام به درمان گوش می نماید و در نهایت با شکافتن این آبسه، چرک را از محل خارج می نماید.

او با بیان اینکه گوش یک محیط اسیدی است و باید PH خود را حفظ کند، اظهار می نماید: تغییر PH اسیدی محیط بیرونی گوش، زمینه را برای ابتلا به عفونت ها فراهم می نماید.

دکتر کریمی ضایعات قارچی مجرای خارجی گوش را نوع دیگری از عفونت بیان می نماید که این ضایعه تمام دیواره گوش را فرا می گیرد و فرد را به خارش و افت شنوایی دچار می نماید.

عفونت گوش بچه ها

یکی از مسائل رایج در بچه ها، عفونت حاد گوش میانی پس از سرماخوردگی است. تقریباً 70 درصد بچه ها تا قبل از سه سالگی حداقل یک بار عفونت گوش میانی را تجربه نموده اند.

این استاد دانشگاه درباره چرایی شیوع عفونت گوش میانی در بچه ها می گوید: ساختمان گوش بچه ها خیلی مستعد التهاب است چون مجرای اُستاش که گوش را تهویه می نماید و هوا را از پشت حلق به گوش میانی و حفره صماخی می دهد، کوتاه تر و گشاده تر است و میکروب ها به راحتی می توانند وارد گوش میانی بشوند و التهاب ایجاد نمایند. بعلاوه وقتی نوزدان شیر می خورند، گوش بچه به سمت پایین است و امکان دارد با مکیدن، شیر همراه با میکروب هایی که در دهان وجود دارد، وارد گوش میانی گردد و التهاب ایجاد کند در این میان بچه های که شیشه یا پستانک می خورند بیشتر مستعد التهاب گوش هستند زیرا ایمنی بدنشان از بچه های که شیر مادر می خورند، کمتر است.

این پزشک متخصص در پاسخ به این پرسش که آیا عفونت گوش میانی جدی است؟ اینگونه پاسخ می دهد: بله! جدی است چون می تواند گوش درد شدید و کاهش شنوایی ایجاد کند. کاهش شنوایی به خصوص در اطفال می تواند یادگیری را مختل کند و حتی تکامل گفتار را به تأخیر اندازد. علاوه بر این عفونت گوش به دلیل موقعیت قرار گرفتن گوش در قاعده جمجمه و مجاورت آن با مغز، مخچه و عصب صورت می تواند خیلی خطرناک باشد و عفونت و التهاب می تواند به راحتی به داخل جمجمه منتقل بگردد. به همین دلیل والدین با تماشا علائمی همانند بی قراری و شیر نخوردن نوزاد باید او را نزد پزشک ببرند و درمان نمایند.

راه های پیشگیری از ابتلا به عفونت در گوش

این استاد دانشگاه درباره راه های پیشگیری از ابتلا به عفونت در گوش توضیح می دهد: مراجعه سالانه به پزشک برای اطمینان از سلامتی گوش لازم است، ضمن آنکه اگر جرم داخل گوش وجود دارد آن را پزشک پاک می نماید. از دستکاری مجرای گوش به وسیله گوش پاک کن یا اشیای دیگر، پرهیز گردد چون گوش پاک کن نه تنها جرم ها را خارج نمی نماید بلکه لایه محافظت نماینده مجرای گوش را هم از بین می برد و جرم ها را به عقب می راند.

هر ترشحی از گوش نشانه عفونت نیست

این پزشک متخصص درباره ترشحات گوش هم می گوید: گوش در حالت طبیعی دارای ترشحات زردرنگی است و هر چه سن بالاتر می رود، رنگ این ترشحات تیره تر، قهوه ای و سیاه می گردد. این ترشحات ضمن دفاع و حفاظت از گوش در برابر ورود حشرات، مانع فعالیت قارچی می گردد. دکتر کریمی با تأکید بر اینکه ترشحات طبیعی گوش را نباید با ترشحات عفونی و چرکی اشتباه گرفت، درباره وجه تمایز این ترشحات می گوید: ترشح چرکی - عفونی ترشحی است که بوی عفونت می دهد و مرتب از گوش خارج می گردد. ترشحات عفونی بعد از استخر یا دوش گرفتن تشدید می گردد و اگر در گوش خارجی باشد همراه با درد است ولی ترشحات طبیعی گوش معمولاً بدون بو، بدون درد و به رنگ قهوه ای است.

وقتی گوشتان زنگ می زند!

وزوز با زنگ زدن گوش معمولاً مشکل شایعی است که از هر پنج نفر، یک نفر در طول عمر آن را تجربه می نماید در واقع، این حالت را نمی توان به خودی خود بیماری دانست بلکه بیشتر نوعی مشکل زمینه ای برای ابتلا به برخی بیماری ها به تعداد می رود که از این میان می توان به اختلال در سیستم گردش خون، سیستم شنوایی و مغز اشاره نمود. بعلاوه برخی از ضایعات مغزی می تواند ابتدا با وزوز گوش علامت دهد.

این متخصص گوش اظهار می نماید: یکی از مهم ترین عوامل ایجاد وزوز گوش، زندگی پر تنش و همراه با استرس است و با توجه به پیرتر شدن جمعیت کشور و تأثیر آلودگی صوتی و آلودگی هوا بر حواس مختلف احتمال بروز اختلالات عصبی منجمله وزوز گوش بیشتر می گردد. به تعریف ساده وزوز گوش، احساس شنیدن صدایی در گوش ها یا سر، بدون وجود منبع صدای خارجی است. ممکن است هر یک از ما تا به امروز صداهایی مثل صدای سوت، همهمه، وزوز و غیره را در گوش ها یا در سر احساس نموده باشیم که البته در صورت کوتاه بودن زمان احساس آنها چندان اهمیتی ندارند ولی اگر بیش از پنج دقیقه طول بکشد و در هفته چند بار تکرار گردد، توجه به آنها و مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی برای مشاوره و ارزیابی اولیه لازم است.

دکتر کریمی با اشاره به اینکه وزوز گوش در تمام گروه های سنی حتی در بچه ها هم وجود دارد، اسم می نماید: با بالا رفتن سن افراد، احتمال بروز کم شنوایی و وزوز گوش بیشتر است و علاوه بر آن سبک بد زندگی مانند عادت کردن به محیط های خیلی ساکت یا خیلی شلوغ باعث تشدید آن می گردد در واقع برخلاف تصور، کسانی که خود را ایزوله نموده و در محیط های خیلی ساکت زندگی می نمایند هم از خطر ابتلا به این عارضه به دور نیستند و در برخی موارد حتی بیشتر و شدیدتر دچار وزوز گوش می شوند.

چند توصیه برای مقابله با وزوز گوش

وزوز کردن گوش همانطور که بیشتر ما می دانیم خطر جدی برای سلامتی ما به وجود نمی آورد اما میلیون ها نفر در سراسر جهان به این مشکل دچار هستند و برخی ها تحمل خود را در مقابل این صداها از دست می دهند.

برای قابل تحمل کردن این موضوع چند راه به شما پیشنهاد می کنیم که می تواند مؤثر باشد:

- از صداها دوری کنید:

افراد عادی برای شرکت در یک مسابقه پر صدا یا حتی کنسرت موسیقی مسئله ای ندارند اما برای شما از وزوز کردن گوشتان در عذاب هستید بهتر است از این کار وزوز کردن گوشتان در عذاب هستید بهتر است از این کار دوری کنید. گوش دادن هر نوع صدایی به وسیله واکمن ها، هدفون ها یا هر وسیله ای که مستقیماً وارد گوشتان گردد برایتان مضر است. این کار حتی برای آنان که از این مشکل رنج نمی برند هم ممکن است سبب گردد تا در آینده به مسائل سنگین شدن گوش یا حتی وزوز کردن آن دچار شوند.

بیشتر افرادی که در کارخانه های پر سر و صدا کار می نمایند و کارگران در خطر مسائلی هستند که در آینده به خاطر صدای بلند اطرافشان برایشان ایجاد می گردد و ممکن است سلول ها و بافت های موی سر یا گوش آنان آسیب های جدی ببیند پس تا آنجا که می توانید از صداهای بلند دوری کنید.

- فشار خون خود را کنترل کنید:

گاهی اوقات صدای وزوز گوش ممکن است به خاطر بالا بودن فشار خون باشد. پس در این حالت این صداها را به اسم زنگ خطری برای بالا رفتن فشار خونتان بدانید و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

- نمک نخورید:

اگر از فشار خون بالا رنج می برید یا گوش هایتان زنگ می زند، خوردن نمک برایتان بسیار مضر است. هرچه می توانید کمتر سدیم بخورید و در رژیم خود از غذاهایی که نمک زیادی دارند مثل غذاهای حاضری دوری کنید.

-آسپرین نخورید:

گاهی اوقات آسپرین باعث می گردد روز بعد از خوردن آن گوشتان وزوز کند یا زنگ بزند. اگر به صورت مداوم آسپرین می خورید ممکن است در خطر ابتلا به این مشکل قرار بگیرید. خوردن آسپرین بچه برای آنان که برای مسائل قلبی از آن مصرف می نمایند خطر کمتری دارد. برای جایگزینی آسپرین با داروی دیگر با دکتر خود مشورت کنید.

- ورزش کنید:

راه رفتن روزانه ممکن است برایتان مفید باشد.

- استراحت کنید:

خستگی بیش از حد، سرماخوردگی ها و آنفولانزاها می توانند برایتان مشکل ساز شوند. خوب استراحت کنید و خسته نمانید چون ممکن است وزوز گوشتان بیشتر گردد.

- آرام باشید:

استرس به خاطر صداهایی که در گوش خود می شنوید. برایتان مضر است. پس آرام باشید که این بیماری خطرناک نیست.

- صداهای جانبی را در کنار خود داشته باشید:

همواره رادیو یا ضبط خود را با صدای کم روشن بگذارید. این صداها حتماً از آنچه ممکن است در گوشتان وجود داشته باشد بهتر هستند.

افت شنوایی عصبی و پیرگوشی چیست؟

افت شنوایی، عده زیادی از مردم جهان را از راه های گوناگون به خود مشغول نموده است. خیلی از کسانی که دچار کاهش شنوایی می شوند، فکر می نمایند که مشکل غیر قابل درمان است و برعکس، برخی ها هم باور دارند کاهش شنوایی در هر صورت درمان خواهد شد یا حداقل با استفاده از سمعک بهبود خواهد یافت.

به گفته دکتر کریمی، پیرگوشی هم یک افت شنوایی تدریجی است که با افزایش سن اتفاق می افتد و مردان بیشتر از زنان دچار پیرگوشی می شوند. پیرگوشی در واقع یک نوع معمول از کم شنوایی حسی - عصبی (اختلال شنوایی که در پی اختلال در حلزون یا عصب شنوایی رخ می دهد) است که منجر به اختلال شنوایی دائم می گردد و اغلب افراد از ابتلای خود به آن مطلع نیستند.

قرار گرفتن در معرض سر و صدا (صدای ناخواسته مثل صدای بوق خودروها) یکی از دلایل کاهش حس عصبی شنوایی است و بنا به گفته این متخصص گوش، افرادی که سال ها در معرض سر و صدا قرار می گیرند معمولاً دچار افت شنوایی پیش رونده می شوند. افزایش سن، فشار خون بالا، استرس زیاد، برخی داروها و حتی عوامل ارثی هم در ابتلا به پیرگوشی نقش دارند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه پیرگوشی با نشانه هایی بروز می نماید در این باره می گوید: دشواری در تشخیص اصوات به ویژه اصوات زیر مثل حرف س یکی از این نشانه هاست. بعلاوه در افراد پیرگوش فهم مکالمات مشکل است؛ به خصوص وقتی سرو صدای زمینه ای وجود دارد. ضمن اینکه افراد پیرگوش صدای مردان را بهتر از زنان می شوند.

افراد مبتلا به پیرگوشی معمولاً اسم می نمایند که گفتار را می شنوند ولی در فهمیدن آن مشکل دارند. همه نشانه های یاد شده، توانایی های فرد را کاهش می دهد و روی کیفیت زندگی و بهداشت روان وی تأثیر می گذارد.

دکتر کریمی توصیه می نماید: اگر احساس کم شنوایی می کنید بهتر است پس از ویزیت پزشک متخصص و معین شدن دلیل کم شنوایی ها برای ارزیابی اندازه افت شنوایی تان به یک اودیولوژیست (شنوایی شناس) مراجعه کنید. مفیدترین کاری که یک شنوایی شناس می تواند برای افراد با مشکل پیرگوشی انجام دهد سمعک ها و برنامه های توانبخشی است. از جمله برنامه های توانبخشی برای این افراد مشاوره، تجویز سمعک، تجویز وسایل یاری شنیداری و مهارت های افزایش ارتباط است. برنامه های توانبخشی سبب برقراری ارتباط بهتر و در نهایت بالا بردن کیفیت زندگی برای افراد مبتلا می گردد.

بنابراین آن طور که این پزشک متخصص می گوید، کاهش شنوایی حسی عصبی به غیر از برخی موارد استثناء درمان نمی گردد ولی در موارد خاص مانند کسانی که دچار اختلالات تیروئید هستند و دچار نوعی کاهش شنوایی حسی عصبی شده اند با اصلاح تیروئید و رفع کردن مشکل، کاهش شنوایی شان هم رفع می گردد.

وی می افزاید: با این حال، متأسفانه در بیشتر مواردی که کاهش شنوایی حسی عصبی رخ می دهد و عوامل متعددی از آلودگی های صوتی و پیرگوشی گرفته تا مصرف برخی داروها و بیماری ها و تومورها در آن نقش دارد، باید به این نکته توجه داشته باشیم که مشکل معمولاً غیر قابل درمان است. البته برای بهتر شنیدن می توان از سمعک استفاده کرد و کسانی می توانند از سمعک یاری بگیرند که از نظر درک گفتار مسئله ای نداشته باشند.

دلیل کاهش شنوایی

دکتر کریمی با تأکید بر اینکه کاهش شنوایی در سنین مختلف به علل متفاوتی اتفاق می افتد، می گوید: به اسم نمونه کاهش شنوایی در بچه ها معمولاً به دلیل تجمع مایع پشت پرده گوش پیش می آید که یکی از علل شایع سنگینی گوش بچه ها است. این مشکل قابل درمان است و اگر به موقع متوجه آن شوند می توان به یاری درمان های دارویی و در موارد پیشرفته با استفاده از جراحی های کوچک، شنوایی آنها را به حالت طبیعی برگرداند.

گاهی هم سنگینی گوش به علل ساده و پیش پا افتاده ای رخ می دهد که به گفته این پزشک متخصص، وجود جرم متراکم در گوش یکی از این موارد است. بنابراین زمانی که گوش تمیز گردد و جرم آن را خارج نمایند، مشکل بیمار هم رفع خواهد شد.

البته وی با اشاره به این که ضربه ها هم می تواند موجب کم شنوایی گردد، توضیح می دهد: ضربه ها به دو شکل، چنین مسئله ای را برای فرد ایجاد خواهد نمود، یکی ضربه های صوتی است و دیگری ضربه های فیزیکی که به گوش وارد می گردد. این ضربه ها ممکن است به سادگی یک سیلی یا به شدت تصادف ها باشد اما می تواند منجر به آسیب تماشا پرده گوش گردد و شنوایی را کاهش دهد. زمانی که ضربه شدید باشد مانند ضربه هایی که در تصادف ها اتفاق می افتد. ممکن است باعث شکستگی در استخوان گیجگاهی و در نتیجه بروز اختلالات شنوایی هم از نوع حسی عصبی و هم از نوع انتقالی گردد.

در مجموع کاهش شنوایی مسئله ای است که می تواند به علل متفاوتی رخ دهد. گاهی یک مشکل ساده مانند تجمع جرم در گوش خارجی موجب کاهش شنوایی می گردد و برخی اوقات هم موضوعاتی جدی و مهم مانند اختلالات مغزی و تومورها می تواند عاملی برای سنگینی گوش باشد.

این پزشک و متخصص گوش تاکید می نماید: افت شنوایی باید درمان گردد یا با استفاده از سمعک و توانبخشی، شنوایی را تقویت کرد زیرا با گذشت زمان کاهش شنوایی شدید می تواند موجب اضطراب، افسردگی، انزوا و تنهایی فرد گردد. در صورت درمان نشدن، آسیب شنوایی ممکن است تبدیل به عارضه ای روان شناختی گردد به همین دلیل جست و جوی راه حلی مناسب در مراحل اولیه، امری مهم است.

شنوایی بچه ها را کنترل کنید

تشخیص بیماری ها ومسائل در سنین کودکی کمی سخت تر از بزرگسالی است و والدین باید توجه بیشتری به نشانه های این اختلالات داشته باشند در مورد کاهش شنوایی هم پدر و مادر باید دقت نمایند اگر فرزندشان نزدیک به تلویزیون می نشیند یا صدای آن را خیلی بلند می نماید یا در صورتی که در امتحان دیکته نمی تواند نمره خوبی به دست بیاورد، ممکن است دچار مشکل کاهش شنوایی باشد.

دکتر کریمی توصیه می نماید: والدین در این شرایط به صورت دوره ای، وضع شنوایی فرزندشان را کنترل نمایند تا مسئله ای برای آنها پیش نیاید. البته اگر این مسائل در مراحل اولیه تشخیص داده گردد، می توان به درمان امیدوار بود ولی در صورتی که وضع ادامه پیدا کند بعد از گذشت مدتی، کاهش شنوایی غیر قابل برگشت می گردد.

همانطور که گفته شد، آلودگی صوتی از شایع ترین علل کاهش شنوایی عصبی اکتسابی بالغین است که دکتر کریمی، درباره ی آن می گوید: اصولاً سر و صدای زیاد و آلودگی صوتی نوعی عامل استرس زای بیولوژیک است که نه تنها بر سیستم شنوایی بلکه بر کل بدن انسان اثر می گذارد به طوری که باعث تحریک سیستم اعصاب مرکزی، تأثیر بر سیستم غدد هیپوفیز و آدرنال و اختلالات هورمونی می گردد و هنگامی که باعث کاهش شنوایی گردد، شخص نمی تواند به راحتی با افراد اجتماع ارتباط برقرار کند و ا ین خود باعث کاهش کیفیت زندگی و افت سلامت روانی او می گردد.

او با اشاره به اینکه صوت به صورت حاد و مزمن باعث صدمه به گوش می گردد، می گوید: نوع حاد مثل، انفجار ناگهانی، ترقه و غیره در نزدیک گوش است که معمولاً یک طرفه است و نوع مزمن بیشتر در افرادی است که بدون مطلعی و بدون استفاده از تمهیدات کافی حفاظتی در کارخانه های پر سر و صدا سال ها کار نموده اند و هنگامی متوجه سنگین شدن گوش می شوند که آسیب جدی به دستگاه شنوایی وارد شده است.

این متخصص گوش، حلق و بینی در مورد شرایط بالینی بیمار در معرض آلودگی مزمن صوتی هم می گوید: این بیماری خصوصیات بالینی معینی ندارد که بتوان آن را از بقیه بیماری های گوش که باعث کاهش شنوایی عصبی می شوند جدا کرد. تشخیص آن از راه گرفتن توضیح حال و محل کار فرد و معاینه و آزمایش های شنوایی سنجی مقدور است و گاهی بیمار ممکن است وزوز گوش هم داشته باشد.

در مجموع دستگاه شنوایی عصبی برخی افراد آسیب پذیرتر از دیگران است به اسم مثال در افرادی که موهای بور و چشمان آبی دارند این حساسیت و آسیب پذیری بیشتر از افرادی است که موها و چشمان سیاه دارند. بعلاوه برخی از داروها اثر سمی بر سلول های شنوایی دارند مثل آمینوگلیکوزیدها (جنتامایسین)، قرص آسپیرین و برخی از داروهای ادرارآور؛ به همین دلیل افرادی که از این داروها استفاده می نمایند در صورتی که در معرض آلودگی قرار گیرند، اعصاب شنوایی آنها آسیب پذیرتر می گردد.

خوددرمانی نکنید

این متخصص گوش اظهار می نماید: بیماران نباید خوددرمانی نمایند و داروخانه ها هم باید آنان را از این کار منع نمایند. در صورت مراجعه فردی به داروخانه برای گرفتن دارو به منظور درمان گوش درد خود، داروساز باید به بیمار توصیه کند تا به دیدار پزشک برود. از سوی دیگر خوددرمانی بیماران می تواند عوارضی را در پی داشته باشد به اسم نمونه خود درمانی التهاب گوش میانی در بچه ها می تواند باعث تراوش مایع در گوش میانی و تداوم این عارضه گردد.

به گفته دکتر کریمی، داروها برای مبتلایان بیماری های گوش و حلق و بینی باید مختصر و مفید تجویز شوند. علاوه بر آن لازم است از مصرف داروهای متعدد و دارای آثار یکسان خودداری گردد. به اسم نمونه داروهای حاوی آنتی هیستامین خواب آور هستند و اثرات داروهای آرامش بخش ضد افسردگی را تشدید می نمایند. بعلاوه در صورت سوراخ بودن پرده صماخ باید از مصرف خودسرانه قطره گوش که اثرات مسمومیت گوشی ایجاد می نماید، خودداری کرد. علاوه بر آن از قطره های بینی مانند نفازولین به صورت بی دلیل و مستمر نباید استفاده کرد چون باعث می گردد فیزیولوژی بینی به هم بخورد و این عضو به قطره وابسته گردد.

دستکاری گوش ممنوع

اگر چه رعایت بهداشت فردی از مهم ترین روش های پیشگیری از بیماری هاست اما برخی به دلیل نامطلعی از زبان اشیایی که برای رعایت بهداشت فردی استفاده می نمایند، دچار عارضه و بیماری می شوند.

پاک کردن گوش با اشیای خارجی مانند کلید، چوب کبریت و گوش پاک کن یکی از این رفتارهای غیر بهداشتی و خطرناک است که نه تنها موجب عفونت گوش خارجی می گردد بلکه می تواند آسیب های جبران ناپذیری را موجب شوند.

این متخصص گوش توصیه می نماید که افراد نباید برای تمیز کردن گوش وسواس داشته باشند چرا که ممکن است به این طریق به گوش خود آسیب برسانند. در داخل کانال گوش، سیستمی وجود دارد که گوش را خود به خود تمیز می نماید. استفاده از گوش پاک کن به اسم یک وسیله بهداشتی برای تمیز کردن گوش را توصیه نمی کنیم، زیرا گوش پاک کن که به غلط این نام را گرفته وسیله ای است برای رساندن دارو به نقاط مختلف بدن. تمیز کردن در حدی که گودی گوش به وسیله یک دستمال روی انگشت بعد از استحمام پاک گردد، کافی است و در صورت احساس رطوبت در کانال گوش می توان از باد گرم سشوار، گوش را خشک کرد.

مراقب گوش تان باشید

کسانی که در محیط های پر سرو صدا حضور دارند یا کارشان طوری است که همواره باید در این مکان ها باشند، حتماً باید از گوشی های مخصوص حفاظت شنوایی استفاده و سلامت گوش و وضع شنوایی شان را کنترل نمایند. علاوه بر این، دکتر کریمی می گوید، کسانی که از هدفون استفاده می نمایند باید دقت داشته باشند با صدای بلند هدفون نگذارند چون این وضع هم می تواند فرد را دچار کم شنوایی حسی عصبی کند.

این متخصص گوش، حلق و بینی در انتها توصیه هایی برای بهداشت گوش و مجاری شنوایی به مخاطبان دارد و می گوید: هنگام استحمام باید از داخل شدن کف یا مواد قلیایی به داخل مجرای گوش خودداری کرد. فرد پس از خروج استخر، احتیاجی نیست آبی را وارد گوش خود کند. تنها خم کردن گوش برای خروج آب کافی است. استفاده از سشوار از فاصله دور برای خشک کردن آب به جای مانده در گوش مجاز است. شست و شوی لاله گوش با صابون بدون مشکل است ولی کف نباید وارد گوش گردد زیرا مجرای خارجی یک محیط اسیدی با PH 5,2 است و با ورود مواد قلیایی به گوش و خنثی شدن این PH، مجرای خارجی برای ابتلا به عفونت مستعد می گردد. افراد به هیچ اسم از قطره یا پمادی به طور خودسرانه برای بهبود التهاب گوش استفاده نمایند. گوش ها به صداهای بلند بسیار حساس هستند و سرو صدای بیش از حد یا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صدای بلند می تواند به شنوایی شما آسیب برساند. بنابراین به این توصیه ها برای جلوگیری از نقص شنوایی تان توجه کنید:

* هنگامی که در محیط های پر سر و صدا کار می کنید، مثلاً در اطراف جاده های پر ترافیک یا دستگاه های ماشینی پر سر و صدا از گوشی های حفاظتی بهره ببرید.

* هنگامی که می دانید در اطراف شما برای مدتی طولانی سر و صدای بلند وجود خواهد داشت به خصوص ابزارها یا تجهیزات پر سر و صدا از گوشی بهره ببرید.

* زیر ابزارها یا تجهیزات الکترونیکی پر سر و صدا از زیرانداز لاستیکی بهره ببرید.

* از به راه انداختن همزمان ابزارهای پر سر و صدا خودداری کنید. از استفاده از یک ابزار پر سر و صدا برای پوشاندن صدای ابزار دیگر استفاده نکنید؛ برای مثال برای پوشاندن صدای ترافیک یا جارو برقی صدای موسیقی را بالا نبرید.

منبع مقاله :

نشریه بهداشت زنان، تعداده 48

منبع: راسخون