خبرنگاران آدمخواری در قلب اروپا - مجله پارمیسفان

با ما سفر کنید و با سفر به اروپا در تابستان از قاره سبز دیدن کنید و با دریافت خدمات ویزای شینگن از گردش به دور اروپا لذت ببرید.

به گزارش روز شنبه خبرنگاران، کشف استخوانهای یک فرد مفقود شده در آلمان و ارتباط این کشف با جنایت هولناکی که به آدمخواری مربوط می گردد، بار دیگر افکار عمومی را در این کشور اروپایی نگران نموده است.

رسانه های آلمانی روز گذشته از کشف بقایای جسد یک مکانیک 44 ساله خبر دادند که از دو ماه پیش مفقود شده بود. اکنون ردپای این استخوان ها به جنایتی اشاره دارد که یادآور ظهور مجدید یک جنایتکار آدمخوار در آلمان است.

مارتین اشتلتنر سخنگوی دادستان برلین روز گذشته پس از کشف بقایای مردی اهل این شهر که حدود دو ماه گم شده بود ، گفت در این جنایت نشانه هایی از آدم خواری وجود دارد. پیش از این ، نشریه های مانند بیلد گزارش داده بودند در این که فرد گمشده قربانی یک آدم خوار شده باشد، تردید وجود دارد. اکنون مظنون این جنایت بازداشت شده است. سخنگوی دادستان برلین نخواست در خصوص جزئیات بیشتر تحقیقات شرح دهد.

پس از چند سال که از آخرین مورد آدمخواری در آلمان می گذرد، این مسئله بار دیگر به سرخط اخبار این کشور بازگشته است. روز پنج شنبه یک قاضی حکم دستگیری یک مرد 41 ساله را به دلیل انگیزه های جنایتکارانه صادر کرد. طبق اطلاعات خبرگزاری د.پ.آ.، فرد مظنون یک معلم شیمی است و گفته می گردد در انجمن های مربوط به همجنسگرایان عضو بوده است.

راز این جنایت پس از پیدا شدن تکه های استخوان یک انسان در جنگلی در برلین آشکار شد. آنها بقایای مرد 44 ساله آلمانی هستند که از 5 سپتامبر مفقود شده و اکنون تحقیقات قتل نشان می دهد که وی قربانی یک جنایت هولناک شده است.

این اتفاق یادآور پفراینده مشابهی است که به آمخوار روتنبرگ معروف است و در سال 2000 به عنوان یک جنایت عجیب در آلمان شناخته شد. عامل این جنایت به وسیله تبلیغ شخصی در یک گروه اینترنتی با قربانی آینده خود آشنا شده بود، سرانجام دادگاه منطقه ای فرانکفورت در سال 2006 قاتل را به حبس ابد محکوم کرد.

پترا کلاگس جرم شناس معروف آلمانی ، تاریک ترین جنبه های رفتار انسان را در کتاب تخصصی خود قتل و آدم خواری تشریح نموده است. وی در تبادل نظر با تارنمای وکو انلاین می گوید: وقتی از لذت خوردن افراد دیگر صحبت می کنید ، در حال تفسیر یک پدیده ای ممنوعه هستید. در جامعه امروز غرب بسیاری از فرایندها و عوامل وجود دارند که باعث می شوند فرد در جهت چنین رویکرد واگرایی رشد کند. این تحولات از اوایل کودکی شروع می گردد و طی آن بین محتوای نامناسب و پردازش نشده و رشد جنسی کودک ارتباط وجود دارد. اختلالات شخصیتی نیز ممکن است در این فرایند به وجود آید.

بر این اساس عاملان چنین جنایاتی دارای تجارب شدید خشونت ، از جمله خشونت جنسی ، مواد مخدر ، جرم و اغلب یک محیط آسیب دیده خانوادگی هستند. تجارب قوی از دست دادن نزدیکان مانند مرگ پدر یا مادر نیز می تواند نقش داشته باشد. این تجارب به ویژه در کودکی و نوجوانی ، بر روان هر فرد تأثیر ماندگاری دارد. بعضا هرکسی که خشونت شدیدی را تجربه کند ، مرتکب جرم نمی گردد. اما وقتی عوامل و فرایندهای خاصی با هم جمع شوند ، این خطر افزایش می یابد که افراد به گونه ای رشد نمایند که به قاتلان زنجیره ای یا آدم خوارهای بی رحم تبدیل شوند.

گلاکس با اشاره به پفراینده آدمخواری آرمین میوز یک مهندس کامپیوتر آلمانی که در سال 2000 قربانی خود را به وسیله یک آگهی اینترنتی یافت و سپس قصد خود را عملی کرد، اضافه کرد: انحراف و بزهکاری متأسفانه بر پیشانی کسی نوشته نشده است. مجرمان از مقاطع مختلف تحصیلی و دارای هوش متفاوت هستند. مرتکب هرچه هوش بیشتری داشته باشد ، کار تحقیق دشوارتر است. در خصوص آرمین میوز مطمئناً این مورد بود که عدم آگاهی از جرم در آن موقع به طور قابل توجهی به این جنایت یاری کرد.

این جرم شناس در این خصوص که در قانون آلمان هیچ نوع آدم خواری جرم کیفری وجود ندارد و دادستان ها باید به راهکار های دیگر مانند قتل برای برآوردن میل جنسی ، قتل در صورت تقاضا یا برهم زدن آرامش مردگان برای محکوم کردم مجرمان متوسل شوند، تاکید می نماید: در حال حاضر به سختی می توان تصور کرد که چنین جنایاتی به طور ناگهانی به طور گسترده افزایش خواهد یافت. مقررات فعلی ، حداقل در حال حاضر کافی است. اگر آشکار گردد که آدم خواری به عنوان یک جرم کیفری بیشتر واقع می گردد، احتمالاً به دلیل رسانه ای شدن بیش از حد، ممکن است دستگاه قضایی آلمان نیز به چشم یک جرم به آن بنگرد.

بیل شوت زیست شناس و محقق دانشگاه لانگ آیلند نیویورک که تخصصش رفتار خفاش ها است، به کالبدشناسی ، رفتار اجتماعی و تکامل آنها علاقه مند است. وی می گوید: ما قرن ها شیفته داستان های اغراق شده از آدمخواری شده ایم ، امروز به هنگام صحبت از آدمخواری، وحشت غیر قابل تصوری ما را مجذوب خود می نماید. این مخلوطی از هجوم و هوس است که علاقه به تابو را دامن می زند و این کلیشه ها هستند که آن را شکل می دهند، اما در واقع آدم خواری چیزی نیست که فرد معمولاً درباره آن فکر کند و طبیعی تر از حد انتظار است.

نشریه بیلد در گزارشی با اشاره به این جنایت، تاریخچه ای از آدمخواری در آلمان ارائه می دهد و تاکید دارد این جنایت، تنها مورد آدمخواری در تاریخ معاصر این کشور نیست. معروفترین پفراینده هایی که در این خصوص وجود دارد از این قرار است:

توماس اس. آدمخوار اهل کوبلنز

10 ژانویه 2002 زابینه ال. (22 ساله) هنگامی که در آپارتمان اتاق زیر شیروانی خود در نزدیکی کوبلنز خوابیده بود ، کشته می گردد. پلیس می تواند قاتل را دستگیر کند. او پسر عموی مقتول توماس ال. 26 ساله است.

آنچه در آن شب دقیقاً رخ داده هنوز به طور قطعی روشن نشده است. محققان تصور می نمایند که توماس ال. دختر عموی خود را خفه نموده است. گفته می گردد که وی این زن جوان را در مکانی نامعلوم قطعه قطعه نموده و سپس آن را در آپارتمانش مخفی نموده است. محققان اعضای بدن مقتول را در حالی پیدا کردند که پخته شده و برای خوردن با برنج آماده شده بود.

هر چند هرگز قابل اثبات نیست که قاتل قبل از دستگیری از آن غذا خورده باشد، با این وجود ، دادستانی قاطعانه آن را فرض می نماید. زیرا قسمت هایی از جسد تا به امروز یافت نشده است.

در دادگاه اول در دسامبر 2003 ، توماس ال. ، که این عمل را تا به امروز انکار می نماید ، تبرئه شد زیرا از نظر روانی نامتعادل بود و به بخش روانی منتقل شد. بعدها متهم به تجدید نظر متوسل شد و پیروز شد حکم دادگاه را لغو کند. در دادگاه تجدیدنظر ، قضات توماس را مقصر دانستند. حتی با این حال نیز دادگاه نتوانست او را به حبس ابد محکوم کند. دلیل آن قانونی است که می گوید حکم علیه شخصی که به تجدید نظر متوسل شده است نباید در دادگاه دوم از دادگاه اول بدتر باشد. به این ترتیب توماس ال. دوباره در بخش روانی بستری شد.

آرمین میوز ، آدمخوار اهل روتنبورگ

9 مارس 2001. مهندس برند یورگن براندس 43 ساله سوار قطار به کاسل می گردد. وی در یک گروه اینترنتی آدم خواری ، تحت عنوان کاتور پیشنهاد داده بود که زنده خورده گردد و بنابراین فرانکی را دیدار کرد ، که به نوبه خود به دنبال فردی برای قربانی کردن بود. آرمین میوز 44 ساله که در روتنبورگ زندگی می کرد با نام مستعار فرانکی در ایستگاه قطار به او می رسد و با هم به سمت خانه میوز می فرایند. آدمخوار در آنجا اتاق کشتار ایجاد نموده است.

در خانه نیمه چوبی، میوز به درخواست قربانی خود در برابر دوربین اعضای بدنش را قطع نموده و می خورد. صبح روز بعد میوز قربانی را که هنوز زنده بوده می کشد و جسد را متلاشی می نماید. او همه اینها را با دوربین فیلمبرداری خود ضبط می نماید. در جریان دادرسی میوز اعتراف کرد که به تدریج اعضای بدن بیشتری را تهیه نموده و خورده است. او اعضای بدن انسان را در فریزر خود نگه می داشته است.

در ژوئیه 2002 ، پلیس با ردیابی یک کاربر اینترنتی اتریشی، میوز را پیدا کرد. این آدمخوار در اینترنت به جستجوی قربانیان جدید پرداخته و به این جنایت اشاره نموده بود. پس از چندین دادگاه ، میوز در سال 2006 به جرم قتل و برهم زدن آرامش مردگان به حبس ابد محکوم شد.

یواخیم کرول از روهر

2 ژوئیه 1976. ماریون کتنر 4 ساله از یک زمین بازی ناپدید می گردد. والدین ، آشنایان و پلیس ساعتها بی فایده بدنبال این دختر می گردند. وقتی بعداً محققان از همه همسایگان خانواده سوال کردند ، مردی در خصوص مسدود شدن توالت طبقه همکف به پلیس می گوید که همسایه ای به نام یواخیم کرول به او گفته است یک خرگوش را کشته و احتمالاً به طور تصادفی توالت را مسدود نموده است.

یک لوله کش تأیید کرد که تکه هایی از گوشت داخل حباب توالت را مسدود نموده است، اما آنها به خرگوش تعلق نداشتند ، بلکه متعلق به دختر بچه بودند. محققان جسد ماریون را در آپارتمان اتاق زیر شیروانی کرول پیدا می نمایند، در حالی که خرد شده و در کیسه های پلاستیکی بسته بندی شده بوده و قابلمه ای نیز روی اجاق گاز بوده که با هویج و دست کودک پر شده است.

در هفته های بعد جنایتکار 43 ساله اعتراف کرد که در سالهای 1956 تا 1972 به قتلهای مشابه پرداخته است. در فرایند دادرسی وی بعداً به جرم هشت قتل به 9 بار حبس ابد محکوم شد و سرانجام در زندان درگذشت.

برنهارد اوهم ، جانور کمنیتس

17 ژانویه 1948. نزدیکان ایدا اوهم 63 ساله گم شدن او را به پلیس گزارش دادند. کرکره های مغازه کوچکش چند روز بود که بسته بود. روی یک یادداشت روی درب بسته شده به دلیل بیماری نوشته شده بود. نزدیکان متوجه می شوند: برادر آیدا ، برنهارد اوهم 67 ساله ظاهراً علاقه ای به موضوع ناپدید شدن خواهرش ندارد. وقتی او کمی بعد نزد پلیس آمد ، بازپرس ها مشکوک شدند. زیرا برنارد اوهم قبلاً چند ماه پیش به جرم اقدام به قتل همسرش تحت بازپرسی قرار گرفته بود.

اوهم بلافاصله دستگیر می گردد. بازرسان پلیس در آپارتمان وی جستجو می نمایند و تصاویری را در آنجا می بینند که احتمالاً هرگز فراموش نخواهند کرد. قابلمه ها ، کاسه ها و سطل ها در همه جا پر از گوشت انسان است. در زیرزمین دست و پاهای قطع شده و سر بریده زن گم شده را در سطل پیدا می نمایند.

اوهم در ابتدا این عمل را انکار می نماید ، اما بعداً همه چیز را قبول می نماید. طبق گفته های خودش ، او مقادیر زیادی گوشت مقتول را با سگ خود خورده است. بعداً در زندان او حتی درخواست کرد که تکه ای از جسد را به سلولش بیاورند و گفت نیازی به گرم کردن آن نیست ، او همانگونه آن را می خورد.

محل اقامت بعدی این آدمخوار ثبت نشده است. اعتقاد بر این است که وی در حالی که حکم 10 سال زندان داشته درگذشته است.

فریتز هارمان ، خون آشامی از هانوفر

17 مه 1924. بچه ها هنگام بازی ، یک جمجمه انسان در سواحل لاین پیدا می نمایند. این اولین عضو انسانی از پنج موردی است که در روزها و هفته های بعدی در اینجا کشف می گردد. این مقدمه تحقیقات پلیس است که به یکی از بدترین قتل های زنجیره ای در ژوئن 1924 در آلمان سرانجام می دهد.

در این مجموعه جنایت، قصاب فریتز هارمان از سال 1918 حداقل 24 پسر را کشته بود. کوچکترین قربانی وی 10 ساله و بزرگترین آنها 22 ساله بود.هارمان قربانیان خود را پسر عروسک می نامید. او بچه ها را به بهانه های مختلف به آپارتمان خود می آورد و بعضی اوقات به مدت چند هفته مورد آزار و اذیت قرار می داد. سپس پسرها را با گاز دریافت رگ گردن می کشت و سپس بدن پسران را تکه تکه می کرد. گفته می گردد که وی بعضی از آنها را به صورت سوسیس و کالباس فرآوری نموده ، آنها را خورده و همچنین قوطی هایی از آن را به رستورانی در نزدیکی خانه اش فروخته است. با این حال این ادعا هرگز به طور قطعی ثابت نشد.

در 19 دسامبر 1924، قصابی که 24 بار مرتکب قتل شده بود به 24 بار اعدام محکوم شد و این حکم چهار ماه بعد در حیاط زندان دادگاه منطقه ای هانوفر اجرا شد.