تشخیص اوتیسم در بچه ها با یک آزمایش ساده چشم - مجله پارمیسفان

به گزارش خبرنگاران ، پژوهش جدیدی که در دانشگاه ایالتی واشنگتن(WSU) اجرا شده است، نشان می دهد که آنالیز چگونگی تغییر مردمک چشم در واکنش به نور که با نام رفلکس مردمک به نور(Pupillary light reflex) شناخته می گردد، می تواند برای غربالگری اوتیسم در خردسالان استفاده گردد.

ایسنا به نقل از نوروساینس نیوز گزارش داده، جورجینا لینچ (Georgina Lynch)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این پژوهش، اثبات مفهوم پژوهش های پیشین برای حمایت از توسعه یک فناوری قابل حمل است که می تواند روشی سریع و آسان را برای غربالگری اوتیسم در بچه ها ارائه دهد. اوتیسم، اختلالی است که بر ارتباطات و تعامل اجتماعی با دیگران تأثیر می گذارد.

چنین ابزاری به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی امکان می دهد تا بچه ها مبتلا به اوتیسم را زودتر از موعد پیشروی بیماری و زمانی شناسایی نمایند که مداخلات بیشتر به نفع آنها است.

لینچ ادامه داد: ما می دانیم که مداخله در 18 تا 24 ماهگی، تأثیر بلندمدتی بر نتایج درمان دارد. مداخله در این سن بحرانی می تواند تفاوتی را بین یادگیری گفتار کلامی و بی کلام ماندن کودک ایجاد کند. پس از 20 سال کوشش، ما هنوز نتوانسته ایم میانگین سن تشخیص را که چهار سال است، در آمریکا تغییر دهیم.

در این پژوهش، 36 شرکت نماینده بین شش تا 17 سال که قبلا مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بودند و گروهی متشکل از 24 کودک در حال رشد مورد آزمایش قرار گرفتند. رفلکس مردمک به نور در این بچه ها، به وسیله پرسنل آموزش دیده مراقبت های بالینی و با استفاده از دستگاه مردمک سنج تک چشمی دستی که یک چشم را آنالیز می نماید، آزمایش شد.

پژوهشگران با تجزیه و تحلیل نتایج دریافتند که بچه ها مبتلا به اوتیسم، تفاوت های قابل توجهی را هنگام منقبض شدن مردمک چشم در واکنش به نور نشان می دهند. مردمک چشم آنها پس از حذف نور، زمان بیشتری را صرف کرد تا به میزان اولیه خود بازگردد.

لینچ گفت: ما در این پژوهش، پارامترهایی مانند سرعت انقباض و بازگشت به نقطه شروع را آنالیز کردیم. ما این تغییرات را با فناوری تک چشمی نشان دادیم زیرا می دانستیم که تفاوت معنی داری بین چشم ها از نظر واکنش مردمک در اوتیسم وجود ندارد؛ بر خلاف آسیب سر یا ضربه مغزی که در آنها معمولا میزان نابرابر مردمک ها دیده می گردد.

پژوهشی که پیشتر به سرپرستی لینچ انجام شد، بچه ها را در یک محیط آزمایشگاهی با استفاده از مردمک سنجی دوچشمی آزمایش کرد. در این پژوهش، از یک دستگاه گران قیمت و ثابت استفاده شد که هر دو چشم را به طور همزمان آنالیز کرد.

هزینه کمتر و قابلیت حمل فناوری تک چشمی، امکان انتقال آزمایش به تنظیمات بالینی را فراهم می نماید و ممکن است پس از تجاری سازی، در دسترس قرار بگیرد.

لینچ اکنون در کوشش است تا آزمایش را توسعه دهد و گروهی متشکل از 300 کودک بین دو تا چهار سال یا بالاتر را در نواحی بیشتری آنالیز کند. داده های این پژوهش برای تأیید یافته های پیشین مورد استفاده قرار می گیرند و با دستگاه غربالگری نهایی ادغام می شوند تا معیاری را ارائه دهند که می توان از آن برای تصمیم گیری درباره ارجاع یا عدم ارجاع کودک به ارزیابی بیشتر استفاده کرد.

در عین حال، لینچ در حال آماده شدن برای ثبت این دستگاه غربالگری است تا پیش از ورود به بازار فروش، به وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) تایید گردد. لینچ، شرکتی به نام Appiture Biotechnologies را تاسیس نموده است تا به انتقال این فناوری از یک محیط تحقیقاتی آکادمیک به مراکز درمانی بچه ها یاری کند.

تمایل لینچ برای بهبود غربالگری اوتیسم، از تجربیات او نشات می گیرد. لینچ شاهد کوشش والدین در فرآیند سخت پیگیری تشخیص رسمی برای فرزندشان بود.

اگرچه تخمین زده می گردد که از هر 44 کودک در آمریکا، یک کودک در هشت سالگی به اختلال طیف اوتیسم مبتلا می گردد اما بسیاری از بچه ها به علت ماهیت ذهنی فرآیند تشخیص، اشتباه تشخیص داده می شوند یا به کلی فراموش می شوند. داشتن یک روش غربالگری سریع و عینی برای تقویت آنالیز رفتار می تواند به بهبود دقت و سرعت تشخیص بچه ها مبتلا به اوتیسم یاری کند.

با توجه به مشاهدات لینچ و پژوهش های پیشین که ناهنجاری هایی را در رفلکس مردمک به نور در بچه ها مبتلا به اوتیسم نشان داده اند، آنالیز رفلکس مردمک به نور، یک نشانگر زیستی بالقوه و منطقی برای لینچ است. لینچ ادامه داد: من به عنوان یک پزشک، متوجه این حالت در بچه ها مبتلا به اوتیسم شدم و دریافتم که مردمک چشم آنها حتی در حضور نور شدید، بسیار گشاد شده است.

وی اضافه نمود: رفلکس مردمک به نور، یکپارچگی این سیستم را آزمایش می نماید. بنابراین، منطقی به نظر می رسد که این اقدام بسیار ساده و غیرتهاجمی را امتحان کنیم تا بدانیم که آیا تفاوت هایی بین رشد بچه ها معمولی و بچه ها مبتلا به اوتیسم وجود دارد یا خیر.

این پژوهش، در مجله Neurological Sciences به چاپ رسید.

ادامه مطلب