استراتژی ترامپ درباره کره شمالی چیست؟ - مجله پارمیسفان

به گزارش خبرنگاران، پایگاه خبری نشنال اینترست در تحلیلی می نویسد: دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون، رهبری کره شمالی در نشست لحظه آخری و ناگهانی خود در منطقه غیرنظامی شده بین دو کره که در 30 ژوئن امسال میلادی انجام شد، درباره احیای مذاکرات در سطح کاری درباره خلع سلاح اتمی کره شمالی توافق کردند. اگر مذاکرات دو جانبه همانطور که برای سرانجام ماه جاری میلادی برنامه ریزی شده، از سر گرفته گردد، مذاکره نمایندگان آمریکایی احتمالاً با محدودیت های زمانی بالقوه مرتبط با تقویم سیاسی و یک وظیفه سخت و پیچیده روبرو می شوند.

ملاقات بین رئیس جمهوری آمریکا و رهبری کره شمالی در منطقه غیرنظامی شده به نظر می رسد یک نیروی محرکه سیاسی ضروری را به دیپلماسی بین واشنگتن و پیونگ یانگ تزریق نموده باشد که از زمان نشست ناکام هانوی، ویتنام در فوریه امسال میلادی متوقف شده است. دو طرف بر روابط شخصی خوب در ملاقات منطقه غیرنظامی شده تاکید کردند که حتی با وجود محدودیت های موجود، به شدت نمادین بود.

اما وابستگی به روابط شخصی بین ترامپ و کیم جونگ اون جنبه منفی خودش را دارد؛ به این معنا که این فرایند به شدت به شخصیت های دو رهبر بستگی دارد و اینکه انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا می تواند یک نقش بسیار مهم در این فرایند دیپلماتیک ایفا نماید. در حقیقت، نگرانی کره شمالی درباره این رویداد مهم و کلیدی ممکن است عامل اصلی تصمیم کیم جونگ اون در آوریل برای ایجاد یک ضرب الاجل سرانجام سال برای دیپلماسی با آمریکا بوده باشد.

این بدان معناست که مذاکره نمایندگان آمریکایی با محدودیت های زمانی روبرو خواهند شد. کره شمالی ممکن است تنها مایل باشد در یک مدت کوتاه درباره یک معامله به صورت جدی مذاکره کند که این معامله تنها توسط دولت ترامپ می تواند اجرایی گردد.

این مساله اصلاً نشانه خوبی برای مذاکرات خلع سلاح اتمی نیست که بهتر است ارزیابی آن به جای چند روز در چند هفته و چند ماه صورت گیرد. تاریخ نیز چنین مسأله ای را تصدیق می نماید. در خصوص چارچوب توافقی 1994، که نخستین توافق خلع سلاح اتمی آمریکا با کره شمالی محسوب می گردد، مذاکره نمایندگان پس از یک پیشرفت غیر منتظره در سطح بسیار بالایی، 18 هفته را برای امضای یک سند صرف کردند. در خصوص مذاکرات شش جانبه در سال های 2000، طرف های درگیر 17 ماه را برای دستیابی به توافقی درباره گام های اولیه صرف کردند و این مهم، پس از تصویب یک بیانیه مشترک درباره اهداف خلع سلاح به دست آمد.

چارچوب مورد توافق بین ایالات متحدهٔ آمریکا و جمهوری دمکراتیک خلق کره (کره شمالی) در 21 اکتبر 1994 بین دو طرف به امضا رسید. هدف از این توافق متوقف و جایگزین کردن برنامه بومی نیروگاه هسته ای کره شمالی با نیروگاه های رآکتور آب سبک مقاوم تر در برابر اشاعه هسته ای و عادی سازی گام به گام روابط بین آمریکا و کره شمالی بود. پیاده سازی توافق از شروع با سختی همراه بود، ولی عناصر کلیدی آن تا پیش از شکسته شدنش در سال 2003 در حال پیاده سازی بودند.

این برخلاف این واقعیت است که کار خلع سلاح اتمی آسان تر از امروز بوده است. در زمانی که چارچوب توافقی 1994 امضا شد، کره شمالی زرادخانه تسلیحات اتمی که امروز دارد را نداشت و مذاکره نمایندگان تنها بر تعطیلی و متوقف کردن تأسیسات پلوتونیوم کره شمالی در یانگ بیون تاکید داشتند. فرایند مذاکرات گروه شش جانبه کوشش کرد تا تأسیسات مشابه را در یانگ بیون تعطیل کند اگرچه اقدامات مذکور در پی عدم توافق بین آمریکا و کره شمالی بر سر تحقق و تکمیل اعلامیه پیونگ یانگ درباره برنامه های اتمی اش با شکست روبرو شد.

امروز، مذاکره نمایندگان آمریکایی یکسری مسائل گسترده تر دارند که باید به آن بپردازند؛ یک مجتمع بزرگ تر اتمی یانگ بیون که قریب به 400 ساختمان را شامل می گردد و نه تنها می تواند پلوتونیوم فراوری کند بلکه قادر به غنی سازی بالای اورانیوم است که نوع دیگری از سوخت تسلیحات اتمی محسوب می گردد. مذاکره نمایندگان باید به تأسیسات احتمالی فراوری غنی سازی بالای اورانیوم در حومه یانگ بیون و تسلیحات موجود اتمی و موشکی کره شمالی نیز بپردازند و به آنها نیز رسیدگی نمایند.

ضمناً، مقام های آمریکایی شاید برگزاری گفتگوهای معنادار را با کره شمالی سخت بیابند. توانایی آنها برای دستیابی به نتایج مثبت شاید به این بستگی داشته باشد که آیا طرف های کره شمالی قدرت و اختیار مذاکره را دارند یا خیر. تا به اکنون، کره شمالی با خلع سلاح اتمی به عنوان موضوعی برخورد نموده که مستقیماً در دست کیم جونگ اون است به جای آنکه در اختیار مذاکره نمایندگان باشد که فقط مسئول نظارت بر مسائل گسترده تر بشری و دوجانبه هستند. یک خبر تقریباً خوب این است که تیم مذاکره نماینده کره شمالی از نو تشکیل می گردد. اگر تیم جدید تحت رهبری وزارت خارجه کره شمالی اختیار بیشتری داشته باشد، احتمال این امر می رود که اخبار خوب تری برای مذاکره نمایندگان آمریکایی باشد.

و البته، برای یک معامله که قابل مذاکره باشد، آمریکا شاید باید انعطاف داشته باشد. اینکه تیم مذاکره نماینده آمریکا اختیاری برای سازش در ازای اقدامات از سوی کره شمالی برای خلع سلاح اتمی داشته باشد یا خیر، هم احتمالاً یک مساله کلیدی دیگر خواهد بود.

در بحبوحه این چالش ها و تردیدها، مذاکره نمایندگان آمریکایی با وظیفه طراحی توافقی روبرو هستند که بتواند پس از انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا دوام بیاورد. ترامپ تاکید دارد که برای دستیابی به توافق با کره شمالی عجله ای ندارد. اما پنجره فرصت برای مذاکره نمایندگان او ممکن است آنطور که به نظر خودش می رسد، گسترده نباشد.