برآوردهای زمانی خود را بر چه اساسی محاسبه کنیم؟ - مجله پارمیسفان

1-برآورد زمانی با خوش بینی (optimizer time) (to)

مدت زمان لازم برای انجام فعالیت بدون پیش بینی مسائل اینده, در بسیاری از موارد چنین برآورد زمانی مشکل و دارای احتمال پیروزیت کمی است. تجربه نشان داده است که فقط یک درصد احتمال برای انجام کار زودتر از زمان پیش بینی شدهخ وجود دارد.

2-برآورد زمانی محتمل (motlikely time) ™

مدت زمانی که در آن فعالیت مربوط با بیشترین احتمال انجام می گردد. در این نوع براورد باید حوادث عادی پیش بینی شده و زمان کافی برای وقایع غیر قابل پیش بینی در نظر گرفته گردد و بر اساس برترین اطلاعات موجود برآورد مربوط به عمل آید.

3-براورد زمانی با بدبینی (pessimistic time) (tp)

مدت زمان لازم برای انجام فعالیت با درنظر گرفتن مسائل آینده. در صورتی که برآورد زمانی استفاده کنیم باید برآورد زمانی محتمل(tm) را به کار برد.

برآورد زمانی را مستقیماً روی دیاگرام شبکه می نویسند و اگر از سه نوع برآورد استفاده شده باشد. ترتیب نوشتن آن: اول برآورد زمانی با خوش بینی , دوم برآورد زمانی محتمل و سوم برآورد زمانی با بدبینی می باشد. این عمل موجب تسهیل در فهم مطالب و فعالیتها شده احتمال بی توجهی به برخی از فعالیتها را کاهش می دهد.

مدیریت زمان

مدیریتزمان امری محال و غیرممکن است. این نکته نگران نماینده ولی در عین حال منطقی است. بنابراین مهم نیست که شما مشغول انجام چه کاری هستید؛ زمان بدون توجه به شما با سرعت ثابت یک ثانیه در هر ثانیه به حرکت خود ادامه خواهد داد . تا زمانی که نتوانیم ماشین زمان را کنترل کنیم زمان نیز قابل کنترل نیست. سوال این است؛ شما چگونه قصد دارید چیزهایی را که هم اکنون در حال اجرا دادن آن هستید کنترل کنید؟

ممکن است بارها شنیده باشید که تمرکز اصلی مدیریت زمان بر مفهوم زمان است. اگرچه بحث زمان در مدیریت زمان به دفعات مطرح می گردد با این وجود زمان تنها یک عامل ثتنویه در مدیریت زمان به شمار می اید زیرا که عامل اساسی در مدیریت زمان واقعی باید اولویتهای شخصی شما باشد.

نکته جالب توجه این است که بیشتر مردم مدیریت زمان را یک فعالیت بی روح و خسته نماینده تلقی می نمایند زیرا فکر می نمایند مدیریت زمان تنها درباره زمان بحث می نماید. علی رغم اقبال عمومی کتاب تقویم؛ هنوز تعداد انگشت شماری از ما به بحث زمان علاقه مندیم. عامل اصلی شکست و ناکامی ما در مدیریت پیروز زمان, نادیده گرفتن واژه شخصی است. اغلب اوقات مقاصد و نیات برنامه ریزی شده در شروع سال به این دلیل فراموش می شوند که آنها به اولویت های اشخاص دیگر ارتباط پیدا می نمایند. بطور مشابه دلیل شکست مدیریت زمان در کسب و کارهای مختلف فقدان یک زیربنای اساسی برای تشخیص اهمیت اشخاص است. پروژه های کاری ممکن است در لیست اولویتهای شخصی شما جایگاه بالایی داشته باشد اما نکته مهم این است که شما به عنوان یک فرد آن اولویتها را تنظیم می کنید:

حیطه کارهایی که مهم نیست ولی اضطراری است. برای این کارها نمی توان برنامه ریزی زمانی کزد و به طور ناگهانی برای ما اتفاق می افتند. اینگونه کارهای اتفاقی می تواند تا 15 درصد از زمان ما را به خود اختصاص دهد.